Noclegi na Sycylii. Mieszkanie nad morzem 4 pokojowe

Mieszkanie nad morzem, dwie minuty piechotą od plaży. Położone jest na pierwszym piętrze. Posiada piękny, duży taras z widokiem na morze i zachody słońca. Kuchnia i pokój dzienny są osobno. W pokoju dziennym jest kanapa dla jednej osoby. Łazienka posiada prysznic, WC i bidet. Mieszkanie ma dwie duże sypialne: w jednej jest łóżko małżeńskie, w drugiej 3 łóżka. W trzecim, mniejszym pokoju (bez okna) ok. 5 mk zmieści się swobodnie dodatkowe łóżko.
W okolicach są supermarkety, bary, restauracje, pizzerie. Od września do czerwca jest to miejsce bardzo spokojne i idealne na relaks. Pod ręką, na plaży znajduje się kółko żeglarskie. Nad morzem są idealne warunki do uprawiania kite surfingu, wind surfingu i żeglarstwa. Rowerem w ciągu 10 min. można dojechać do miejsca gdzie na podstawie książek Andrea Camilleri kręcony jest sławny film Montalbano. W pobliżu mieszkania znajduje się Muzeum Kamariny i wiele antycznych pozostałości z czasów greckich.
Codziennie kursują busy do Ragusy, miasta które liczy ponad 30 barokowych kościołów. Miłośnicy sztuki mogą zwiedzić również inne miasta - „perły” architektury barokowej- Scicli, Modica, Ispica. Zdjęcia mieszkania mogę wysłać mailem w dużym formacie. Osobom, które wynajmą mieszkanie mogę zaplanować trasy i wyjaśnić wszytko o tradycjach na Sycylii, jedzeniu, kulturze, historii, polityce itp.

Korzystając z GoogleMaps z opcji Street View można zobaczyć mieszkanie wpisując adres" 97017, via riccione 23". Znajduje się ono na pierwszym piętrze w domu z bananowcem przy wejściu.
Zdjęcia mogę przesłać osobom zainteresowanym mailem.

Wielkanoc na Sycylii, Ispica

Orkiestra gra i prowadzi procesję w Ispice

“... nie ma miasta na Sycylii, w którym męka Chrystusa nie zostałaby ponownie tak wiernie odtworzona w ulicznym spektaklu, w którym biorą udział prawdziwi ludzie lub grupy rzeźb.  Spektakl ten odbywający się na ulicach i placach miasta przedstwia prawdziwy dramat w którym obecne są zdrada, morderstwo i ból matki”

> Leonardo Sciascia, Sycylijski pisarz, 1965

Wielkanoc w Ispica

Rytuały Wielkiego Tygodnia w Ispica (RG) uważane są przez jej mieszkańców za najważniejsze spośród tych w południowo-wschodniej Sycylii. Są one organizowane przez dwa najważniejsze historycznie bractwa miasta. Jedno mieszczące się przy kościele Santa Maria Maggiore, nazywane Cavari ( którego szaty mają kolor czerwony) i drugie instniejące przy kościele Santissima Annunziata, zwane Nunziatari (o niebieskich szatach). Cykl uroczystości otwiera się w ostatni piątek Wiekiego Postu oraz w Niedzielę Palmowa, aby mieć swój finał w rytuałach Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku i Wielkanocy.

Wydarzenia, bardzo liczne, składają się z procesji i ze spektakli opartych na starożytnych obrzędach praktykowanych już w XVII wieku. Posiadają one podwójne znaczenie, zarówno mistyczno-religijne jak i ludowe.

Ostatni piątek Wielkiego Postu

W ostatni piątek Wielkiego Postu w kościele Santissima Annunziata rozpoczynają się obchody Wielkiego Tygodnia. Wieczorem ma miejsce tradycyjna procesja z relikwiarzem w kształcie urny z relikwiami "Ciernia z korony Chrystusa". Po przeniesieniu relikwiarza nazywanego po sycylijsku "Święta Cascia" (co oznacza wiele świętych relikwii umieszczonych w urnie) do kościoła Santissima Annunziata, rozpoczyna się  Droga Krzyżowa odgrywana na żywo przez aktorów. Dzięki niej można prześledzić  ostatnie chwile męki Jezusa ukazane w bardzo wymowny i wzruszający sposób. Nie trzeba dodawać, iż “Żywa” Droga Krzyżowa każdego roku przyciąga tysiące wiernych, pielgrzymów i turystów z prowincji z powodu wyjątkowości i sugestywności tej uroczystości.

Niedziela Palmowa

Obchody Niedzieli Palmowej odbywają się w Bazylice Santa Maria Maggiore i w Bazylice Santissima Annunziata. Rano, przy kościele Santa Maria Maggiore, gromadzi się procesja wiernych z palmami i gałązkami oliwnymi gotowymi do błogosławieństwa, z którymi udają się do wejściowych “bram miasta”. W tym miejscu odbywa się błogosławieństwo palm, a następnie rozpoczyna się procesja, która poprzedzona jest przez figurę Jezusa siedzącego na grzbiecie osła oraz przez figury uczniów otoczonych palmami i gałęziami oliwnymi. W ten sposób procesja dociera do kościoła.

Wielki Czwartek - Biczowanie Chrystusa

Wielki Czwartek dla Bractwa Cavari skupiającego się wokół bazyliki Santa Maria Maggiore, rozpoczyna się w środku nocy. O godzinie 1:30 rozpoczyna się pielgrzymka wiernych do kościoła Santa Maria della Cava, który znajduje się w jaskini. Stąd też zaczyna się Droga Krzyżowa, prowadzona przez młodzież parafii. Po drodze przedstawiane są stacje męki Chrystusa, ukrzyżowanie i złożenie martwego Chrystusa w grobie. Wierni przybywają do kościoła aby modlić się przy ołtarzu z biczowaniem Chrystusa  nazywanym po sycylijsku "U Patri a Culonna”. Towarzyszy temu ostry zapach kadzidła i typowe dźwięki organ piszczałkowych,  na których grany jest marsz żałobny poświęcony Chrystusowi. Tak zaczyna się liturgia Wielkiego Czwartku.

Następnego ranka około godziny 11 kapłan podchodzi do ołtarza zakrytego przesłoną, gdzie znajduje się  figura biczowanego Chrystusa. Następnie uderza trzy razy kluczem w ołtarz, po czym  zasłona oddzielająca figurę od wiernych niespodziewanie opada. Po kazaniu, w którym ksiądz podkreśla ogromne znaczenie pobożności ludowej, zespół zaczyna grać marsz żałobny. Następnie posąg biczowanego Chrystusa jest wynoszony w procesji poza kościół i jest obnoszony przez cały dzień po mieście.

Po północy ma miejsce tradycyjne wejście do kościoła (nazywane po sycylijscku trasuta).

Wielki Piątek – Droga Krzyżowa

Wielki Piątek to dzień, w którym świętuje się i przypomina pasję Chrystusa. Dla zgromadzenia “Nunziatari”, mieszczącego się przy kościele Santissima Annunziata jest to najważniejszy dzień w czasie Wielkiego Tygodnia.

Dzień zaczyna się wcześnie rano wraz otwarciem drzwi kościoła dla wiernych. Rozpoczyna się dziękczynienie przy ołtarzu Chrystusa z Krzyżem (zwane po sycylijsku "U Patri a cruci").

Tworzy się długą procesję by wprowadzić posąg Chrystusa do kościoła. Wierni szukają miejsca, by móc uczestniczyć w tradycyjnym opadnięciu "zasłon". Pomimo imponującej liczby osób wypełniających świątynię, ujmujące jest milczenie w momencie w którym kapłan trzy razy uderza w drzwi o godzinie 11.00 powodując opadnięcie zasłony zakrywającej posąg Jezusa.

Wierni natomiast, witają figurę Chrystusa okrzykiem "eppicciuotti: cruci, cruci, cruci ..." oraz dźwiękami orkiestry dętej.

Dawną tradycją jest przynoszenie licznych figurek wotywnych z wosku lub ofiar pieniężnych, w ramach wdzięczności za otrzymane łaski. W godzinach popołudniowych, po przybyciu kawalerii rzymskich żołnierzy na Piazza Santissima Annunziata, rozpoczyna się procesja posągu Chrystusa z Krzyżem, którą otwiera  kawaleria. Za nią gromadzą się delegacje wszystkich kościołów Ispiki, niosąc swoje  transparenty. Można tu wymienić bractwo Stowarzyszenia Santissima Annunziata ubrane w tradycyjne sutanny, młodzież ze stowarzyszenia "Don Bosco", jak również władze cywilne i wojskowe.

Procesja przebiega głównymi ulicami miasta i jest bardzo wzruszającym wydarzeniem. Towarzyszy jej pieknie iluminowany wystrzał 21 pocisków z armat. W  pobliżu Kościoła  św Józefa ma miejsce scena spotkania Chrystusa z Weroniką. W kościele Madonna delle Grazie rozgrywa się spotkanie Jezusa z pobożnymi kobietami, oraz spotkanie z Matką Boską Bolesną, której posag niesiony jest  z Bazyliki Santa Maria Maggiore.

Po północy posąg z postacią Chrystusa niesiony przez wiernych wraca do kościoła. Poprzedzony on jest procesją wiernych z pochodniami. Wewnątrz kościoła nastepuje tradycyjne złożenie posągu wewnątrz swojej niszy.

Niedziela Wielkanocna – Zmartwychwstanie Chrystusa

W Niedzielę Wielkanocną, zmartwychwstały Chrystus ("U Risuscitatu") z kościoła Santissima Annunziata z Ispica kończy obchody Wielkiego Tygodnia. O godzinie 12:00 figura Chrystusa zostaje wyniesiona z kościoła. Procesja przebiega główną ulicą miasta, pełną ludzi oczekujących na jej spotkanie ("U "ncuontru"). Z kościoła św. Bartłomieja natomiast zostaje wyniesiona figura Matki Boskiej Bolesnej która podąża na spotkanie ze zmartwychwstałym Synem. Moment spotkania się obydwóch figur jest bardzo ważny: wieni wypuszczają gołębie i wyrzucają kartki okolicznościowe z pełnymi radości okrzykami Nunziatari ".... Eppicciuotti Viva lu Patri viva lu Patri .." co znaczy “niech żyje Chrystus”.

Następnie figura Chrystusa obnoszona jest po całym głównym placu miasta, po czym procesja kieruje się spowrotem do kościoła Santissima Annunziata. Droga powrotna figury robi wrażenie, ponieważ niosący ją wierni nie idą spokojnie lecz biegną niosąc ją na plecach.

Festiwal kwitnących migdałów 2013

Wiosna pojawia się co roku punktualnie a czasem nawet wcześniej na Sycylii. Co roku miasto Agrigento przywita symbol nadchodzącej wiosny: kwitnący migdał.

Przez te kwiaty w sycylijskim krajobrazu różowe kropki namalują się nad zielonym tle pola i w powietrzu je delikatny zapach podaruje większy uśmiech i życia Sycylijczykom.

Wiosna już tuż tuż i co roku od prawie 70 lat Sycylia przywita ten moment przeznaczając festywal kwitnących migdałów.

Festiwal narodził się w 1934 roku w Naro, miasta w prowincji Agrigento. W 1937 festiwal przeniósł się na stałe do Agrigento i przyjął oficjalną nazwę Festiwal kwitnących migdałów.

Program festywalu jest coraz bardziej wzbogacony: nie tylko są przedstawione lokalna gastonomia i rzemisło- równie biorą udział lokalne i zagraniczne zespoły folklorystyczne. 

Festywal jest równie zwjązanym z międzynarodowym dniem Dziecka na Świecie. 

Przez lata ten festywal utrzymał swoje znaczenie kulturowe o pokoju pośród wszystkich narodów Ziemi.Punktem kulminacyjnym festywalu, w rzeczywistości, zawsze jest oświetlenie Pochodnia Przyjaźni naprzeciwko Świątyni Zgody, po imponujący spacer o zachodzie słońca, w Dolinie Świątyń.

W następną niedzielę jest wielka parada wszystkich zespołów folklorystycznych, wózki sycylijskie i zespołów marszu z miasta do Doliny Świątyń, z ostatecznym pokazem w Świątyni Zgody i przyznaniu nagrody Złotej Świątyni.

Festiwal kwitnących migdałów 2013

Kiedy:

 1-10 II 2013

Gdzie: 

Agrigento

Warto bo: 

Międzynarodowy festiwal folklorystycznych

Międzynarodowy dzień Dziecka na Świecie

Lokalna gastronomia

Lokalne rzemisło

Pochodnia Przyjaźni

Parada Sycylijskich wozów

Oficjalna strona internetowa oraz program festywalu:

http://www.sagradelmandorlo.net/index.html

Karnawał na Sycylii

Karnawał w Acireale

Wiele miast na Sycylii są znanych i słynnych dzięki karnawałowi, tak jak w Palazzolo Acreide w prowincji Syrakuzy. Aż do lat sześćdziesiątych podczas karawału na dwóch głównych placach  ludzie bawili się tańcząc (vagliuna), i grając "sottonovanta". Dziś podczas Karnawału tańczy się na ulicach i w klubach, odbywają się festiwale kiełbasy, pstrągów i cavatieddi (Sycylijskie makarony). W niedzielę i we wtorek przed Środą Popielcową główną aktracją jest wielka parada wozów i grup przebranych w maski.

Również w Bronte, w prowincji Katania, gdzie kiedyś paradowali ludzie przebrani w "Laddatori"-lokalne maski reprezentujące biedniejsze klasy społeczne miasta - co roku spotykamy na ulicach miasta tradycjyne wozy i grupy przebrane w maski.

Nawet w czasie karnawału w Taorminie,  podczas uroczystości ludzie ubierają maski i przechadzają się wzdłuż pięknych ulic miasta. W niedzielę i tłusty wtorek przed Popielcem odbywają się Parady alegoryczynych wozów, co noc natomiast na placu miasta mają miejsce imprezy z tańcami, śpiewem, grami i konkursami. 

Również w Termini Imerese niedaleko Palermo, poza różnymi tańcami można oglądać spalanie dwóch lalek z "nannu" i "nanna" (dziadek i babcia), co symbolicznie kończy imprezę.

Karnawał w Chiaramonte Gulfi

W Mezzojuso, w prowincji Palermo, w czasie karnawału możemy obejrzeć pokaz pt. "Il Mastro di campo" (Mistrz pola), którego początki sięgają XVII wieku. Odbywa się on na placu i grany jest przez około 90 ludzi, którzy ubrani są w stroje wzorowane na strojach z XV wieku. Przedstawienie opowiada historię miłości między Mistrzem Pola i Królową.

Do najbardziej znanych karnawałów na całej Sycylii, zalicza się  karnawał Sciacca w prowincji Agrigento. Siąga on swoimi korzeniami  do lat 1800. Do wykonywania wozów i masek alegorycznych na paradę, która rozpoczyna się w sobotę, a kończy tłusty wtorek,  angażowani są rzemieślnicy, rzeźbiarze i architekci. Podczas festiwalu można również spróbować typowych dań przygotowanych w czasie kawnawału, wina, kiełbasy, makaronu z sosem pomidorowym i cannoli z serem ricottą.

Podczas karnawału Belpasso, w prowincji Katania, tradycyjna parada poprzedzona jest reczitalem w dialekcie miejscowych poetów. W Chiaramonte Gulfi, w prowincji Ragusa, w poniedziałek wieczorem, odbywa się festiwal kiełbasy.
W Saponara w prowincji Mesyna, podczas parady mieszkańców przebranych w maski, możemy podziwiać typową postać niedźwiedzia, wykonaną przy użyciu owczych skór.

Riavulicchi w Corleone

W Corleone, w prowincji Palermo, poza zwykłą paradą wozów, w tłusty wtorek odbywa się palenie dźiadka lalkowego, ubranego w naszyjnik z kiełbasą. Podczas konkursu dzielnicy odznaczany jest  najpiękniejszy wóz lub grupa przebrana w maski.

W Novara di Sicilia, w prowincji Mesyna, odbywa się Gra Maiorchino, podczas której zespoły rzucają wzdłuż ścieżki typowy ser pecorino zwany "maiurchèa". W tłusty wtorek, podczas Festiwalu Maiorchino można zjeść ser, makaron domowy z sosem wieprzowym - posypany tartym serem zwanym Maiorchino. W niedziele karnawałowe odbywają się gry z nagrodami dla wszystkich dzieci.

Gra Maiorchino w Novara di Sicilia

W mieście Acireale, prowincji Katania podaczas karnawału ma miejsce teatr cudów: z maskami, konfetti, światłami, kwiatami, muzyką, a przede wszystkim z dużą ilością ludzkiego ciepła. Piękne ulice i place w zabytkowym centrum Acireale to idealne miejsce na wydarzenie, które osiąga szczyt podczas parady wozów kiedy to  rzemieślnicy z Acireale pokazują swoje najpiękniejsze prace. W najstarszym dokumencie z Karnawału Acireale, z 1594, opisany jest zwyczaj, podczas którego mieszkańczy obrzucali sie nawzajem pomarańczami i cytrynami. 

W XVII wieku na Sycylii pojawia się maska karnawałowa o typowych cechach. Postać przebrana w tę maskę nazywano Abbatazzu lub Pueta Minutizzu. Jest to postać niosąca dużą książkę, która udawała że czyta, naśladując w ten sposób szlachtę oraz duchownych. Oprócz tego opowiadała satyry na ich temat i naśmiewała się z nich.

W 1693, po trzęsieniu ziemi karnawał został zabroniony. Odrodził się w 1700 roku lecz już w zmienionej formie. W XVIII wieku, tradycja została wznowiona, wprowadzono też nowe maski, takie jak Baruni (Baron), po to aby kpić z arystokracji, oraz Manti, kostium z falbankami, który służył do zachowania anonimowości osoby która go nosiła.

XXI wiek jest wiekiem cassariata, czyli parady powozów (landaus) należących do szlachetnie urodzonych ludzi, którzy wyrzucali kolorowe konfetti wszystkim świętującym. Następnie szlacheckie  powozy zostały zastąpione wozami z papier-mache.


W 1880 roku w Acireale zrealizowano pierwsze wózy z papier-mache. Od tego czasu do chwili obecnej w Acireale utrzymuje się tą tradycję dzięki szeregowi warsztatów rzemieślniczych, gdzie tworzy się wozy coraz bardziej zadbane. W 1930 roku po raz pierwszy można było zobaczyć wozy ozdobione kwiatami


W 50 - do 60 obok alegoryczynych wozów i wozów ozdobionych kwiatami, pojawiają się również mini-wozy, zwane "Lilliput", na których pokładzie umieszczane jest dzieck


Od 1970 do 1995 r. "najpiękniejszy Karnawał na Sycylii ", udoskonala się. Staje się coraz bardziej imponujący i bardziej wyrafinowany, zwłaszcza dzięki budowie alegorycznych wozów (coraz bardziej wyrafinowanych i kolorowych) i Wozów Kwitnących (coraz większych), które stają się tak samo ważne jak te pierwsze.

W 1996 Acireale, po raz pierwszy odbyła się krajowa loteria, która dotej pory odbywała się w Viareggio i Putignano. Dało to szanse Acireale, żeby "najpiękniejszy Karnawał na Sycylii" stał się sławny w całym kraju.


Istnieje oczywiście gastronomiczna tradycja związana z tym wydarzeniem. Wśród deserów: faworki, Castagnole i Zeppole czyli okrągłe pączki nadziewane kremem, Teste di Turco, które zawierają rodzynki i produkowane są w obszarach Modica i tradycyjna Pignoccata, która wykonana jest z mąki, cukru, żółtka jaj, i szczypty soli. 
Dania z makaronu to: makaron z sosem mięsnym lub Maccarruna z sdirrimarti, typowe danie hrabstwa z Modica, lub popularne Maccarruna ca sasizza serwowane z ragout ze słoniny wieprzowej lub z sosem pomidorowym, Minestrone tłustego czwartku- zupa z ziemniaków, łuskany bób, cebula, pietruszka, kostki smalcu wieprzowego, sól, pieprz, gulasz z sosem mięsnym i kiełbasy wieprzowe, które są przygotowywany na tłusty wtorek.

Boże Narodzenia na Sycylii - Tradycja szopek

W Modica, w prowincji Ragusy, w kościele Santa Maria di Betlem wykonanym z twardego wapienia, w tympanonie znajduje się  płaskorzeźba przedstawiająca bardzo popularny temat Bożego Narodzenia. Pochodzi ona z przełomu XV i XVI wieku, i nosi nazwę "Luneta z Berlon". Warto również wspomnieć dwie inne płaskorzeźby wykonane z stiuku, z XVIII w., widoczne w Kościele Santissima Annunziata w Ispice.

W wyżej wymienionym kościele Najświętszej Marii Panny z Betlejem obecnie w Modyce, można podziwiać monumentalnej wielkości szopkę wykonaną przez prestiżową fabrykę artystów z Caltagirone. Było trzech głównych artystów i rzemieślników zajmujących się pracami budowlanymi kościele Santissima Annunziata. Pierwszym z nich był Brat  Benedetto Papale Minimo, który wezwany został do stworzenia krajobrazu Narodzenia. Artysta utworzył swoją pracę z lokalnych materiałów, z wapienniej skały, drewna dębu i chleba świętojańskiego  reprodukując przy użyciu tych materiałów część dzielnic blisko Kościoła. Giovanni Vaccaro Bongiovanni był drugim rzemieślnikiem poproszonym o utworzenie niektórych znaków wykonanych w różnych rozmiarach,  które miały być umieszczone w najbardziej zewnych partiach szopki.
 Wreszcie, rzemieślnik Giacomo Azzolina, który otrzymał zadanie stworzenia figury Matki Boskiej, Józefa, aniołów, Mędrców wraz ze świtą, figury woła i osła. Umieścił on również w scenie bożonarodzeniowej, przedstawienie ekstazy proroka Eliasza, prac, którego szaty bogato drapował przy użyciu warstw liści gliny.

Innym przykład sceny Bożego Narodzenia znajduje się w barokowym mieście Scicli, w prowincji Ragusa. Z akt datowanych na 1576 wynika, że rzeźbiarzowi nieznanej niestety tożsamości, zlecono wykonanie   pasterza dla Szopki, która miał być umieszczona w kościele pod wezwaniem św Bartłomieja. Niestety, z powodu trzęsienia ziemi, wnętrze kościoła uległo uszkodzeniu i uległo wielu zmianom, na przestrzeni wieków doszło do wielu renowacji i uzupełnień. Obecnie podziwiac można rzeźby z polichromowanego drewna o wyskości około pięciu metrów.

Miasto Caltagirone jest również w pełni zaangażowane w obchody Bożego Narodzenia. Tutaj, w urokliwym barokowym mieście pełnym ceramiki, można zobaczyć różne szopki, zaczynając od monumentalnej szopki umiejsconej w krypcie kapucynów, po  szopkę  zrealizowaną na schodach Santa Maria del Monte. Realizacja różnych znaków i symbolów Bożego Narodzenia stała się dla sławnych ceramików miasta, bardzo waźną tradycją: pierwsze osiągnięcia tego typu datuje się na przełom XVIII i XIX wieku. Z   czasem ta działalność stała się prawdziwą szkołą. W Caltagirone istnieje wielowiekowa tradycja realizacji scen Bożego Narodzenia Wielu wyśmienitych ceramików z przeszłości zajmowało się realizacją scen tego typu, m.in. Giacomo i jego siostrenic Giuseppe Vaccaro. Są to artyści, warci zapamiętania, ponieważ stworzyli wspaniałą tradycję, dzięki której słynie całe miasto. Bongiovanni otworzył swoją pracownię pod koniec 1700 roku i jego styl cechuje się przede wszystkim użyciem gliny. Innym przykładem interesującej szopki jest  dzieło innego słynnego ceramika z przeszłości, Francesco Bonanno. Stworzył on szopkę składającą się tylko z dziesięciu ludzi ubranych orientalnie z których część odbiega od modelu prezentowanego przez Bongiovanniego. Jaskina oraz skały wykonane zostały przy użyciu kolorowej gliny. Szopka ta zamknięta jest w drewnianej kasecie. Przez wiele lat była własnością prywatą, przez co jest mało znana badaczom. 

Trapani, jest kolejnym miastem sycylijskim, które również liczy długą tradycję tworzenia Szopek. Wśród materiałów stosowanych do konstrukcji szopek, w tej prowincji najbardziej rozpowszechniona jest rafa koralowa. Do najbardziej znanych rzemieślników którzy wprowadzili chwalebną tradycję budowania bożonaredzeniowych szopek w Trapani należy Giovanni Antonio Matera. Jego dzieła powstałe w epoce baroku były bardzo cenione zarzowno przez szlachtę jak i przez prosty lud. Jego działalność była bardzo ceniona i i szeroko naśladowana. Można ją podziwiać w Muzeum Narodowym w Trapani, w Muzeum Etnograficznym w Palermo oraz w Muzeum Narodowym w Monachium.

Spaghetti z małżami i pomidorkami z Pachino IGP

                                                                                  Składniki dla 4 osób   

 -1 kg dojrzałych pomidorów Pachino  IGP
-cebula 50 g
-seler naciowy 50 g
-1 szklanka białego wytrawnego wina
-1 ząbek czosnku
-mieszanka ziół do smaku (bazylia, pietruszka, oregano, itp.).
-sól do smaku
-pieprz do smaku
-1 kg małży
-spaghetti 400 g
-garść natki pietruszki 
-oliwa z oliwek Monti Iblei DOP





Przygotowanie

1. Drobno posiekaj wszystkie warzywa i podsmaż je na patelni z oliwą przez 3 minuty. W międzyczasie pokrój pomidory na pół i dodaj je do warzyw na patelni. Dopraw solą i gotuj powoli przez około 30 minut (aż sos zrobi się gęsty).
2. Oczyść w międzyczasie małże i sparz je na dość żywym płomieniu na odpowiedznio dużej patelni (małże powinny być utrzymane w jednej warstwie). Wlej wino, przykryj patelnie pokrywką i nie dodawaj żadnych przypraw, uważając, aby woda i wino nie odparowały za szybko. Przefiltruj przez gęsto tkaną tkaninę pozostały płyn i dodaj go wraz z małżami do sosu pomidorowego. Połowę małży wyciągnij ze skorupki, drugą połowę pozostaw natomiast w skorupce.*
3. Lekko zagęść sos gotując go krótko. Po ugotowaniu zdejmij go z ognia i dodaj posiekane zioła.
4. Ugotuj spaghetti w osolonej wodzie (1 litr na 100 g spaghetti), odcedź je gdy będzie al dente i dodaj do garnka z sosem. Podsmaż krótko na średnim ogniu. Podawaj natychmiast ze świeżą natką pietruszki. 

* Jak rozpoznać świeże małże.

Świeże małże mają zawsze zamkniętą skorupkę. W czasie gotowania na żywym ogniu po kilkunastu minutach skorupki powinny się otworzyć. Jeśli małże mimo gotowania pozostaną zamknięte, oznacza to że są nieświeże i nie powinniśmy ich jeść. 

Pachino i swoje słodkie Pomidorki - niepowtarzalny smak

Dojerzały pomidorki a grappolo z Pachino IGP

Pomidor od zawsze był symbolem diety śródziemnomorskiej oraz podstawowym składnikiem dań słynnej na całym świecie kuchni włoskiej, począwszy od spaghetti, przez pizzę na Caprese kończąc. Kupując pomidory często nie zważamy na ich rodzaje i odmiany, posuwając się aż do zakupu holenderskich pomidorów lub pomidorów z niewiadomego pochodzenia.

To, o czym tutaj piszę, jest natomiast produktem doskonałości, dziedzictwem żywności Sycylii: Pomidor z Pachino IGP. Prawdziwy pomidor z Pachino, produkowany jest tylko na obszarach określonych w rozporządzeniach tj. w najbardziej południowo-zachodniej części Sycylii.

Występuje aż w 4 gatunkach: ciliegino, tondo liscio, a grappolo i costoluto.

Tondo liscio

Nie ma słodszego pomidora,  niż prawdziwie dobry pomidor z Pachino IGP. Rzeczywiście, w tym pomidorze, okrągłym, żebrowanym lub w kstałcie czereśni, znajduje się esencja Śródziemnomorskich owoców, doskonałego połączenia między ziemią, słońcem, wodą i wiatrem. 

Aby zrozumieć tajemnicę jego wyjątkowości przydatna jest znajomość mapy geologicznej tej skrajnej części Sycylii. Takowa mapa zawieszona jest w jednym z pokojów Konsorcjum Ochrony Pomidorów z Pachino. Tylko jedna część Sycylii ma odpowiednie cechy do uprawy wspomnianych pomidorów i jest to obszar, w pasie nadmorskim, idący z Pachino do Portopalo di Capopassero, ostatniego odcinka sycylijskiej ziemi przed kontynentem afrykańskim.

Costoluto

Terytorium, o którym mowa, jest sekwencją pagórków, równiny oraz wybrzeża, gdzie skład terenu zmienia się co jeden metr. Wpływ na to ma z pewnością wysokie stężenie soli w ziemi, która daje słynnym pomidorom Pachino ten niepowtarzalny smak, który uczynił je znanymi i niezbędnymi na całym świecie w wielu przepisach kulinarnych. Kilka kilometrów dalej, znajdują się obszary, które nadal posiadają korzystne warunki do uprawy tego warzywa: pomidory również dobrze rosną, jednak osiągają zupełnie inną soczystość oraz natężenie smaku.

Oddech Afryki jest wyczuwalny, gdy tylko opuszcza się duże cieplarnie, które zawierają "czerwone złoto Pachino".

Ciliegino, najsłynnejszy na świecie.

Wbrew temu, co można by pomyśleć, pomidory  uprawiane są przy użyciu chroniących je od słońca dużych, plastikowych arkuszy. W środku cieplarni, tworzy się  rzeczywiście, specyficzny mikroklimat niezbędny dla rozwoju i bujnego wzrostu pomidorów, zwłaszcza w miesiącach zimowych, gdy jego produkcja osiąga swoje szczyty.

W okresie letnim, zbiór czereśniowego pomidora oraz jego innych odmian jest w tych częściach Sycylii zredukowany do minimum. Pomidorki z Pachino IGP stają się owocami zimowymi, które wzbogacają nasze stoły, gdy inne produkty są nieobecne lub są uprawiane w innych cieplarniach w Europie lub w krajach spoza UE.

To tutaj w Pachino, znajduje się odpowiednia ziemia zmieszana z wapienną gliną, dzięki której wyczuwalna jest spora różnica w jakości pomidorów. To właśnie w tej części  Sycylii, gdzie klimat jest umiarkowany, z długimi suchymi latami i łagodnymi zimami rosną najsmaczniejsze pomidory.

Na koniec zdecydowane działanie wody i wiatru wiejącego od morza, przyczyniają się do rozwoju tzw. "doliny smaku", w której ziemia zdaje się być powołaną do rolnictwa. Rolnicy nie wahają się umieszczać nad cieplarniami, dużych drewnianych krzyży, które wydają się strachami na wróble, lecz najprawdopodobniej umieszczane są tam, aby podziękować Naturze za dobrodziejstwa które im daje.

- Zwiedzanie -

Pachino to miasto, które znajduje się w najbardziej na południe wysuniętym punkcie Sycylii. W jego pobliżu znajduje się wspaniała barokowa miejscowość Noto. Miłośnicy archeologii nie mogą przegapić jaskini Ispica.

- Ciekawostki -

Wieś Marzamemi jest miłym zaskoczeniem. Nazwa Marsa al hamen pochodząca z języka arabskiego, oznacza zatokę gołębi. Wokół pałacu Księcia Villadorata znajduje się stare przedsiębiorstwo, w którym przygotowuje się i obrabia w antyczny sposób tuńczyka. Zakład jest dzisiaj tylko sporadycznie aktywny. Produkuje on Bottarda -ikrę czerwonego tuńczyka- produkt o bardzo wysokiej jakości oraz inne konserwy z tuńczyka.

- Sztuka w cukierni -

W przepięknym krajobrazie barokowego miasta Noto znajduje się laboratorium - bar jednego z najbardziej popularnych włoskich cukierników, Assenza Corrado, wielokrotnie nagradzanego za swoje cukiernicze kreacje.

Caffè Sicilia, corso Vittorio Emanuele, Noto (SR) 

Telefon 0931-835013

- Gdzie jeść -

-  Taverna Cialoma  -

Mieści się na charakterystycznym placu w miejscowości Marzamemi. Miejsce z typową atmosferą sycylijskiej tawerny, prostą i dobrze przygotowaną kuchnią ze świeżymi rybami. 

Średnia cena: 40 € bez wina 

Piazza Regina Margherita 23 Marzamemi (SR)

Telefon 0931-841772.

zamknięte we wtorki

www.lacialoma.it

- Ristorante del Carmine -

Restauracja w centrum Noto. Prawdziwa domowa, włoska  kuchnia oraz wspaniały stosunek ceny do jakości.

Średnia cena: 25 € za osobę

Via Ducezio 1, Noto (SR) 

Telefon 0931-838705.

Zamknięte w poniedziałki 

www.trattoriadelcarmine.it